Hanım Velilerin Örnek Halleri
Sayı 2
)
Ayşegül Kor
)
Hicri 3. asrın Şamlı Hakk dostlarından... Daima Allah’a karşı bir korku içindeydi. İşi gücü ibadetti. Gıdası yalnız katıksız ekmekti. ‘’Beni yalnız gecenin gelişi sevindirir’’ derdi. Gündüz olunca gama boğulurdu. Çünkü her gece sabaha kadar ibadet eder ve ‘’Seher vakti olunca Ruh kalbime girer’’ derdi. Bir defa gündüzün evden dışarı çıktı: ‘’Tutun şunu!” diye bir ses kulağına geldi ve bu sesin tesirinden düşüp bayıldı. Bir defasında da yolu, çöle düşmüştü. Ansızın bir aslanla karşılaştı. Hiç şaşırmadı ve korkmadı. “Bende, rızkın varsa, ye!” dedi. Aslan öylece baktı ve bir şey yapmadı, sonrasında da oradan ayrıldı.
Sabah olunca, ’İşte bu, son günüm!’’ derdi ve ‘’Belki bu gün ölürüm!’’ diye de eklerdi. Akşama kadar uyumazdı. Akşam olunca da, “İşte bu gece ölebilirim!’’ derdi ve sabaha kadar uyuyamazdı. Uyku basacak olsa, kalkar, evin içinde dolaşmaya başlardı. Gafil ölüp gitmekten ve uykuda ölmekten korkardı. Nefsi ağır basacak olsa şöyle nefsine seslenirdi: ‘’Ey nefsim, biraz sabırlı ol; yakında uyuyacaksın. Uyku işte şurada, önünde, biraz bekle!’’ Geceli gündüzlü olarak kıldığı namaz altı yüz rekatı bulurdu. Kocası öldükten sonra evinde artık yatak serilmez oldu. O günden sonra ta ki ölünceye kadar hiç yatak yüzü görmedi.
Ayşegül Kor
Kaynak:
Evliyalar Ansiklopedisi(Tabakatü’l-Kübra) – İmam Şarani
)
)
)
)
)
)